طراحی الگوی توسعه دیپلماسی فرهنگی ایران (مورد مطالعه: ایران و ایتالیا)

این پژوهش با هدف طراحی الگوی توسعۀ دیپلماسی فرهنگی با مطالعه موردی ایران و ایتالیا انجام شده و از نوع تحقیقات توصیفی و کاربردی و با روشهای ترکیبی و کمی _ کیفی و روش دلفی است. جامعه آماری این پژوهش29 نفر از کارشناسان و خبره‌گان امور فرهنگی در حوزۀ ایران و ایتالیا – اعم از دیپلمات‌ها، سفرا، اساتید دانشگاه و فعالان فرهنگی ایرانی و ایتالیایی – است که طی دو دور انتخاب شده و پس از تدوین پرسشنامه‌ای شامل9 حوزه عوامل مؤثر بر توسعه دیپلماسی فرهنگی ایران و ایتالیا، از آنها خواسته شد که در شرایط موجود و مطلوب به سوال‌های پرسشنامه در قالب طیف لیکرت پاسخ دهند. مولفه‌ها و شاخص‌های پرسشنامه عبارت بودند از: عناصر و حوزه‌های مشترک فرهنگی (شامل جغرافیای فرهنگی، قرابت‌های تمدنی و تاریخی، گفتمان‌های عدالت‌محور و منافع مشترک ملی و بین‌المللی)، ارتباطات رسمیِ و غیررسمیِ فرهنگی، آموزشِ فرهنگ و زبان، مراکز علمی و پژوهشی، تکنولوژی ارتباطات، حوزه میراث فرهنگی/ هنری (گردشگری/کتابخانه‌ای‌ و موزه‌ای)، حوزه فرهنگ و هنر و حوزه ورزش. پس از برگزاری دور سوم روش دلفی و بازگشت پاسخ ها، داده ها وارد نرم افزار و تجزیه و تحلیل شد. نتایج به‌دست‌آمده حاکی از آن است که در شرایط موجود تنها حوزه‌ای که بر توسعه دیپلماسی فرهنگی دو کشور موثر بوده، حوزۀ نخست یعنی عناصر و حوزه‌های مشترک فرهنگی‌ست. در حالی‌که در شرایط مطلوب مولفه‌ها و شاخص‌های دیگر نیز حائز اهمیت بوده و در تدوین الگویی برای توسعه دیپلماسی دو کشور باید مدنظر قرار گیرند.